Lieve allemaal, jullie denken misschien, Emmy vraagt hoe het met ons is, maar niks is minder waar, ik ben aan het VerCanadezen. Een begroeting is hier niet compleet zonder dat er gevraagd wordt hoe het met de ander gaat. Was wel even wennen, maar aangezien de échte Canadezen allemaal reageren met iets in de trant van "Fine, how are you?" verwachten ze dus geen antwoord...

Ik ben inmiddels ingetrokken in mijn huisje, tot dusverre alleen, mijn roommates komen in de loop van deze week aan. Mijn huisbazen zijn erg aardig, ze hebben me van het hotel naar hier gebracht, komen om de zoveel tijd even checken hoe het met me gaat, hebben me uitgenodigd om bij ze te komen ontbijten - wat ik overigens heb afgeslagen, ik moest naar de uni + had net mijn cereals op, en, heel lief, toen ik hier introk heeft de huisbaas, een voormalig missionaris, nog even voor mij gebeden. Op zijn Amerikaans natuurlijk, in een kringetje, handjes vasthouden, etcetera, maar, ik ben in ieder geval veilig van alle kwaad, dus mama, je kunt rustig ademen!

De afgelopen paar dagen heb ik veel door de stad geslenterd, beetje boodschappen doen, de Mall verkennen, de cultuur verkennen, de ontzettend ingewikkelde voetgangersverkeerslichten proberen te doorgronden en genieten van het prachtige weer hier. Het is al de hele week boven de 25 graden, en over het algemeen zonnig... Ik had toch meer dan een korte broek mee moeten nemen!

De colleges zijn nog niet begonnen hier, zoals in Nederland. Tot mijn grote verassing beginnen ze donderdag. En aangezien ik elke vrijdag vrij heb is mijn eerste Academische week nog niet zo heel zwaar.

Vandaag heb ik de eerste info-bijeenkomst op de universiteit gehad. Ik was bijna te laat, omdat ik het bussysteem voor geen meter snapte en dus maar een half uur ben gaan lopen. Bushaltes hebben hier geen naam maar verwijzen naar de straat of kruising waar ze aan liggen. Ook heeft een buslijn geen richting in de zin van bushalte, maar gaat een bus of North, of South, of West, of East... Moet je maar net weten! Nu bleek dus achteraf dat voor mijn bushalte, hoewel ik richting East moet, een West-halte is. Jullie snappen het ook niet? Mooi!

In ieder geval, eenmaal gearriveerd stond er thee, koffie en allemaal lekkere cakejes voor ons klaar, en begon er een lang verhaal over het leven in Canada. Niet heel nuttig, als ik eerlijk ben, maar er was een gratis lunch, dus toch drukbezocht. Tijdens de lunch ben ik aan de praat geraakt met een Nederlands en Frans meisje, erg gezellig. Na het hele praatje, oké, ik beken, we zijn gevlucht nadat er een half uur was gepraat over hoe je over heimwee heen kunt komen (het zal jullie verbazen: contact houden met het thuisfront!), zijn we met zijn drietjes Downtown London in gegaan. Hier was ik nog niet geweest tijdens mijn wandelingetjes, en het is echt een super schattig stadje! We hebben lekker op een dakterras in het zonnetje gezeten, en wat door Victoria Park - een van de vele parken van London - geslenterd. Succesvol vriendjes maken dus, haha!

Nou, so far so good, zoals jullie merken heb ik het nog prima naar mijn zin! Om naar de presentatie te verwijzen, ik zit nog helemaal in de Honeymoon-fase!

Heel veel liefs voor jullie allemaal,

See you soon, eh?!